Frustraties op het werk? Gebruik ze als drijfveer!
Frustratie als raadgever om te veranderen wat ik zo graag veranderd zie!
Ik heb al gemerkt dat ik de behoefte voel om in mijn pen te kruipen als een bepaalde frustratie al enkele dagen woedt in mij. Via een inspirerend netwerkevent deze week (netwerkers.be een aanrader voor ‘voelende’ ondernemers!) werd er mij gespiegeld dat ik mogelijks een ‘manifestor generator’ ben. Nieuwsgierig zoals ik ben (alles wat me meer over mezelf kan vertellen zonder echt te gaan labellen, boeit me!) ga ik ten rade bij Dr. Google. Één van de eerste dingen wat ik daar lees, is dat ‘frustratie’ mijn motor aan beweging is. Leve dus mijn grommel-gehalte!
In het kader van ‘durf te openen’ deel ik ze met jou!
Frustratie 1: er gaat zoveel kostbare vreugde en lichtheid verloren aan het niet willen begrijpen van jezelf én de ander.
Ik ben me bewust dat niet iedereen evenveel energie krijgt van de ‘wil om te begrijpen’ als ikzelf, maar er zit voor mij zoveel verwondering, verzachting en ontlading net in dat ‘begrijpen’. Vanuit de ‘aha’ belevenis ontstaan altijd nieuwigheden en kunnen zaadjes beginnen groeien. Maar er zijn zoveel mensen die niet investeren in ‘zichzelf leren begrijpen’ en zo hun denken vastzetten en daardoor blijven ploeteren in dezelfde modder en er dan vaak nog over klagen … en dat frustreert me! In elke context waar ik kom ontstaat onbegrip, onrust, conflict steeds omwille van een tekort aan ‘goeie’ communicatie, aan het onvoldoende tijd nemen voor elkaar, aan het ontmaskeren van onze blinde vlek aan het niet willen kijken onder de oppervlakte waar de kern zit te blinken om gezien te worden.
Frustratie 2: er gaat zoveel verbinding verloren door het projecteren van je eigen onrust op een ander
Ik heb het nooit goed kunnen begrijpen al die verkeersagressie, al die agressie tout court! Een reden waarom ik boos kan zijn op mezelf als ik mijn ongenoegen afreageer op een ander, is omdat ik vind dat een ander geen last mag hebben van ‘mijn’ worstelingen. Die hoor ik bij mezelf te houden! Ik mag ze delen (dat is zelfs heel gezond) maar niet ‘verdelen’. Nu na al die jaren diepgang in geweldloze communicatie en ontwikkelen van mijn bewust empathisch vermogen, begrijp ik het wel. Maar dat wil niet zeggen dat ik ermee akkoord ga. Mijn innerlijke strijder komt naar boven als ik zie dat iemand zijn ontevredenheid in het leven afreageert op een ander, zònder dat hier op een bepaald moment een bewuste terugkoppeling rond gebeurt. Tuurlijk ben ook ik maar een mens en reageer ik ook wel eens emotioneel, ik zou het mezelf wel niet kunnen vergeven moest ik nadien mijn excuses niet aanbieden vanuit bewustzijn dat dit niet fair is voor de ander. Dit was immers MIJN verantwoordelijkheid … kunnen we dan aub stoppen met onze eigen pakskes in de schoot van de ander te werpen?
Frustratie 3: er gaat zoveel tevredenheid verloren als je niet gelooft dat alles start vanuit een goeie intentie
Steeds loop ik tegen mensen aan die rotsvast geloven dat het gedrag van de ander met slechte bedoelingen is geladen of dat er ‘slechte’ mensen op deze aardbol verblijven. Het klopt zeker dat bepaald gedrag ethisch gezien moeilijk te verklaren of verantwoorden is (ook ik kan er een aantal opnoemen), echter als we dàt geloof verliezen dan wordt het leven wel heel zuur, dan wordt de mens … zuur! Mijn omgeving heeft me al geregeld als ‘naïef’ omschreven en ik voelde altijd een weerstand, ik begreep wél waarom ze dit zeiden. Toch omschrijf ik het vandaag gewoon als ‘tevreden’, ik wil niet toelaten dat hatelijk gedrag de identiteit van iemand bepaalt, niet van mezelf, niet van een ander. We zijn in wezen ‘goed’ (wil je daar graag bewijs van lees dan: Rutger Bregman “de meeste mensen deugen”)!
Frustratie 4: er gaat zoveel groei en speelsheid verloren door de grootste rem die er is – namelijk jezelf!
Wat kan ik me frustreren in mezelf als mijn ‘euro’ weer eens valt dat ik een hele periode mezelf heb zitten afremmen. Soms lijk ik periodiek blind voor signalen de me wakker proberen houden. Ik kruip nu gelukkig een pak lichter uit zo een periode. De afgelopen maanden was ik wat ‘ondergesneeuwd’ … ik noem het graag ‘verbolgen onder de indrukken van ondernemen’ en wat me dan opvalt is dat ik het ‘spelen’ onderweg verlies als de rem opstaat. Laat staan de hoeveelheid energie die je verspeelt als je maar trappen blijft, met de rem op! Tijd om nog eens aan de rem te trekken om hem weer los te krijgen! Ik herken ‘remmen’ van een ander vanop een afstand … bij mezelf moet ik er ‘serieus’ met de neus opgedrukt worden!
Als je dit herkent en je uitgenodigd voelt om eens serieus te neuzen in jezelf … dan weet je me te vinden ;)!
Voila … wat doet het deugd die frustraties zo eens neerschrijven ;).
Ook dàt heeft mijn profiel vanmorgen bevestigd! Mijn ‘keel’ chakra is donkerrrood gekleurd en dat wil zeggen dat het mijn natuurlijke energie is om te spreken én te schrijven over wat me drijft vanuit de kern … laten we onszelf niet langer afremmen en dat lekker wat meer doen!
Speelse groet, Merel
Wil je frustraties op het werk graag slim inzetten?
of
Deel met je vrienden:
Scheiden doet pijn ... lijden is een optie.
We maken als ouder soms keuzes die een enorme impact hebben op het welzijn van onze kinderen, scheiden is daar één van. Wat doe je dan met je schuldgevoel? Soms uiteraard gewoon eens laten zijn, want in het schuldbesef zit een vorm van nederigheid en in nederigheid zit een pak aanvaarding ... MAAR dat schuldgevoel mag de regie niet overnemen. Een kunst is de dialoog ten allertijde openhouden mét je kinderen. Wat gebroken is, blijft zichtbaar maar kàn je wel lijmen onderweg.
Moeder Kwetsbaarheid!
Enkele dagen voor mijn moeder haar naar voren geschoven scan op ‘den berg der zuchten’ (zo noemen we al vele jaren Gasthuisberg) moest gaan halen, bracht ik nog eens na lange tijd een bezoekje aan mijn vaste coach/opener. Een goeie coach laat (naar mijn mening) geregeld eens naar en in zichzelf kijken om eigen belemmeringen of patronen naar de oppervlakte te brengen. Durf te openen in de praktijk voor mezelf. Ironisch gezien is deze coach gevestigd net naast die ‘berg der zuchten’, dus het was op zijn minst symbolisch en op zich een uitgelezen kans voor een goeie mentale voorbereiding die ook rekening hield met de mogelijkheid van ‘slecht’ nieuws.
Burn-out vs vreemdgaan!
Burn-out is net zoals vreemdgaan - er ligt altijd een verantwoordelijkheid bij beide partijen! Als we kijken naar de verantwoordelijkheid van de werkgever dan is dit naar mijn mening investeren in het kweken van ‘kwetsbare leiders’ en het creëren van een open, veilige communicatiecultuur. Voor de werknemer betekent dit: werk aan kwetsbaarheden, vindt de moed om dat wat je op de werkplek heeft getriggerd te benoemen en draag bij tot de verandering waar dit kan … en als er geen verandering mogelijk is, neem dan voor jezelf een constructieve beslissing.
Toets de verhalen in je hoofd af als team voor een betere samenwerking!
Brené Brown, die al veel over kwetsbaarheid heeft geschreven, leert ons dat ons brein vaak aan de haal gaat met de realiteit. We interpreteren gedrag van anderen vanuit onze eigen leefwereld en gaan te snel geloven dat onze interpretatie dan waarheid is. Pas als we dit aftoetsten aan de realiteit, kunnen we onze gedachten in het juiste perspectief plaatsen. Wat ik met serieuzeneuzen vooral wil stimuleren is dat mensen vaker durven openen daar waar het spannend voelt, omdat het resultaat keer op keer … méér verbinding, méér begrip en méér inzicht oplevert.
Waarom is communicatie zo belangrijk op het werk? De Introvert vs de extravert.
Zij die spreken, krijgen vaak de wind van voor ... zij die te weinig spreken, zijn niet altijd de engeltjes ;)! Ik zie het als mijn verantwoordelijkheid om diegene die toen aan de andere kant stonden van mijzelf te erkennen in hun frustratie, in hun eenzaamheid en hen dus wat wind mee te geven. Zij die te weinig naar buiten komen, wil ik aanmoedigen om wat moed te verzamelen om de collega's aan de overkant eens te ontlasten en zichzelf ook meer op de kaart te zetten.
