Toets de verhalen in je hoofd af als team voor een betere samenwerking!
Die olifant in onze gedachten met zijn verhalen altijd!
Een deelnemeemster kreeg de gevoelskaart 'bang' en de opdracht luidde: begin een zin met het gevoel dat je hebt gekregen en vertel ons wanneer je dit gevoel ervaart in een werksituatie. Ze speelde een best gedurfde kwestbare kaart, maar ééntje die voor velen herkenbaar is.
" Ik ben soms bang ... dat als ik thuis aan het werk ben, mensen zouden denken dat ik niet hard of zelfs niet aan het werk zou zijn.” Onmiddellijk voegde ze hieraan toe: "ik ben mij bewust dat dat mogelijks niet waar is, doch denk ik het soms wel."
Als we wat meer context kregen, bleek dat ze van een vorige collega geregeld die vraag kreeg: "ben jij aan het werk?". Die vraag bleek een trigger te zijn om de twijfel in het hoofd van de deelneemster te activeren. Een schijnbaar onschuldige (doch wat controlerende) vraag die een soort perfectionisme nog meer voedde.
Brené Brown, die al veel over kwetsbaarheid heeft geschreven, leert ons dat ons brein vaak aan de haal gaat met de realiteit. We interpreteren gedrag van anderen vanuit onze eigen leefwereld en gaan te snel geloven dat onze interpretatie dan waarheid is. Pas als we dit aftoetsten aan de realiteit, kunnen we onze gedachten in het juiste perspectief plaatsen.
En dat herkent ook deze jonge ambitieuze dame. "Soms denk ik iets wat me op dat moment even onzeker maakt, waardoor ik nog harder mijn best ga doen en pas achteraf ervaar dat ik hierdoor soms over mijn eigen grens ben gegaan ... dat heb ik jammergenoeg op het moment zelf nog niet door.”
En laat ons eerlijk zijn, dat herkennen we allemaal. Ook ikzelf vertel soms geweldig animerende verhalen in mijn hoofd die helemaal niet waar blijken te zijn. Het gebeurt bijvoorbeeld wel eens dat ik merk dat ik mezelf soms het verhaal vertel dat hij/zij de teambuilding maar niets vindt (dit ook vanuit een behoefte dat ik graag voor iedereen goed doe ;)), tot blijkt, wanneer dit ter sprake komt, dat deze persoon in een geweldig introverte bui zit en liever de ruimte aan de ander geeft, maar het best naar zijn zin heeft. Die verdomde olifant in ons brein toch hé!
"De deelneemster besluit: Ik voel me vandaag geinspireerd en gemotiveerd om de verhalen die ik in mijn hoofd geregeld vertel die op dat moment wat onzekerheid kunnen triggeren, te gaan aftoetsen bij mijn collega's. Ik ben me bewust dat die gedachten dan minder de kans krijgen om groot te worden en te vermijden dat ik misschien wat over mijn grens ga en makkelijker kan lossen.
Wat ik met serieuzeneuzen vooral wil stimuleren is dat mensen vaker durven openen daar waar het spannend voelt, omdat het resultaat keer op keer … méér verbinding, méér begrip en méér inzicht oplevert.
Deel met je vrienden:
Frustraties op het werk? Gebruik ze als drijfveer!
Frustratie als raadgever om te veranderen wat ik zo graag veranderd zie! Ik heb al gemerkt dat ik de behoefte voel om in mijn pen te kruipen als een bepaalde frustratie al enkele dagen woedt in mij. Via een inspirerend netwerkevent deze week (netwerkers.be een aanrader voor ‘voelende’ ondernemers!) werd er mij gespiegeld dat ik mogelijks een ‘manifestor generator’ ben. Nieuwsgierig zoals ik ben (alles wat me meer over mezelf kan vertellen zonder echt te gaan labellen, boeit me!) ga ik ten rade bij Dr. Google. Één van de eerste dingen wat ik daar lees, is dat ‘frustratie’ mijn motor aan beweging is. Leve dus mijn grommel-gehalte! In het kader van ‘durf te openen’ deel ik ze met jou!
Scheiden doet pijn ... lijden is een optie.
We maken als ouder soms keuzes die een enorme impact hebben op het welzijn van onze kinderen, scheiden is daar één van. Wat doe je dan met je schuldgevoel? Soms uiteraard gewoon eens laten zijn, want in het schuldbesef zit een vorm van nederigheid en in nederigheid zit een pak aanvaarding ... MAAR dat schuldgevoel mag de regie niet overnemen. Een kunst is de dialoog ten allertijde openhouden mét je kinderen. Wat gebroken is, blijft zichtbaar maar kàn je wel lijmen onderweg.
Moeder Kwetsbaarheid!
Enkele dagen voor mijn moeder haar naar voren geschoven scan op ‘den berg der zuchten’ (zo noemen we al vele jaren Gasthuisberg) moest gaan halen, bracht ik nog eens na lange tijd een bezoekje aan mijn vaste coach/opener. Een goeie coach laat (naar mijn mening) geregeld eens naar en in zichzelf kijken om eigen belemmeringen of patronen naar de oppervlakte te brengen. Durf te openen in de praktijk voor mezelf. Ironisch gezien is deze coach gevestigd net naast die ‘berg der zuchten’, dus het was op zijn minst symbolisch en op zich een uitgelezen kans voor een goeie mentale voorbereiding die ook rekening hield met de mogelijkheid van ‘slecht’ nieuws.
Burn-out vs vreemdgaan!
Burn-out is net zoals vreemdgaan - er ligt altijd een verantwoordelijkheid bij beide partijen! Als we kijken naar de verantwoordelijkheid van de werkgever dan is dit naar mijn mening investeren in het kweken van ‘kwetsbare leiders’ en het creëren van een open, veilige communicatiecultuur. Voor de werknemer betekent dit: werk aan kwetsbaarheden, vindt de moed om dat wat je op de werkplek heeft getriggerd te benoemen en draag bij tot de verandering waar dit kan … en als er geen verandering mogelijk is, neem dan voor jezelf een constructieve beslissing.
Waarom is communicatie zo belangrijk op het werk? De Introvert vs de extravert.
Zij die spreken, krijgen vaak de wind van voor ... zij die te weinig spreken, zijn niet altijd de engeltjes ;)! Ik zie het als mijn verantwoordelijkheid om diegene die toen aan de andere kant stonden van mijzelf te erkennen in hun frustratie, in hun eenzaamheid en hen dus wat wind mee te geven. Zij die te weinig naar buiten komen, wil ik aanmoedigen om wat moed te verzamelen om de collega's aan de overkant eens te ontlasten en zichzelf ook meer op de kaart te zetten.
